Katatimno-imaginativna psihoterapija (KIP) koristi proces imaginacije kao sredstvo promene i isceljenja.

To je povezuje sa veoma drevnim i široko rasprostranjenim tradicijama isceljenja, jer se ljudska sposobnost da izrazi situaciju kroz slike i da razume nov pristup problemu pomoću slika i metafora od davnina koristila u svim poznatim šamanskim ritualima, u kojima su isceljujuće slike uvek igrale centralnu ulogu.

Značaj snova bio je poznat još u Drevnom Egiptu (starozavetna priča o faraonovom snu o debeloj i mršavoj stoci, koji je Josif uspeo da protumači). Isceljujući san i obrada sadržaja tog sna takođe su igrali centralnu ulogu u grčkom Epidaurusu. U srednjem veku, oko 1550. godine, u okviru svog programa duhovnih osamljivanja Ignasio de Lojola je razvio metod duhovnog isceljenja i razvoja zasnovan na slikama.